gdzie sie wybieracie na sylwka sa juz jakies propozycje
[propozycja] - software linux
Propozycja wprowadzenia RSS
Propozycja nowego dzialu
Propozycje zmian
Fragmenty i skończone artykuły
ciekawy artykuł
ciekawe artykuły
Lg kp500!!!!
cewka zaplonowa 1.6
chomiki
Bry, zamieszczam poniżej moje wypociny na temat kart muzycznych. Chciałbym prosić, o sprawdzenie błędów (nie ortograficznych), sugestie, co dodać i jeśli może być, utworzenie na portalu kategorii Hardware, żebym mógł go tam wrzucić. Ktoś narzekał, że zmiana CMSa niewiele da, jeśli nie ma artów, więc wrzucam swój i mogę pisać też więcejTrochę o kartach dźwiękowych
Nie znam osoby, która posiadając komputer nie wiedziałaby czym jest karta dźwiękowa. Bez tego (kiedyś niepotrzebnego, dziś - praktycznie niezbędnego) urządzenia trudno sobie wyobrazić w pełni komfortową pracę przy komputerze, zważywszy na to, że obecnie chyba każdy wykorzystuje możliwości multimedialne swojego peceta. Dzięki karcie muzycznej możemy np. obejrzeć ulubiony film z oprawą muzyczną, posłuchać muzyki czy pogadać ze znajomymi przez Skype.
Mimo, że urządzenie to jest dostępne w każdym komputerze, niewiele osób jest w stanie powiedzieć o nim coś więcej na temat budowy, jakości dźwięku czy możliwości podłączenia dodatkowych peryferii. Dlatego chciałbym przedstawić i omówić poszczególne jej elementy oraz funkcje, jakie spełniają.
Przetwarzanie i rejestracja dźwięku w komputerze
Warto na samym początku wspomnieć w jaki sposób możemy nagrywać i odtwarzać dźwięki korzystając z zapisu cyfrowego w komputerze. Jak wiemy, fala dźwiękowa powoduje ruch powietrza, które to oddziałując na nasze ucho poprzez drganie umożliwia słyszenie przeróżnych odgłosów. Każdy dźwięk ma swoją częstotliwość oraz amplitudę. Im wyższa częstotliwość, tym większa wysokość dźwięku (ton), natomiast wraz ze wzrostem amplitudy, zwiększa się natężenie dźwięku. Przyjmuje się pasmo słyszalności w zakresie 20Hz - 20kHz, co w praktyce jest rzadko spotykaną umiejętnością (przeciętnie słyszymy do około 18,5kHz), z wiekiem nasz słuch pogarsza się. Do przetworzenia dźwięku analogowego na postać cyfrową wykorzystuje się tzw. przetworniki analogowo-cyfrowe (A/C lub A/D). Rejestrują one wartość amplitudy i częstotliwości w określonych odstępach czasu. Operacja ta nazywana jest próbkowaniem i przedstawia ją poniższa ilustracja:
Jak widzimy, w określonej jednostce czasu przetwornik pobiera informacje o amplitudzie dźwięku. Im wyższa częstotliwość próbkowania, tym dokładniejsze jest jego odwzorowanie, ale i większy rozmiar danych. Bardzo istotny w tym procesie jest także rozmiar próbki, czyli liczba bitów, w których możemy zapisać amplitudę dźwięku. Potocznie mówi się “16-bitowa karta muzyczna”, co oznacza, że jej przetwornik jest w stanie zapisać jedną z aż 65536 (2 do potęgi 16) wartości amplitudy w czasie jednej próbki. Jest to dużo, jednak obecnie wyższej klasy karty dźwiękowe mają rozdzielczość nawet 24 bity - około 16,7 miliona wartości! Wiąże się to oczywiście (jak i w przypadku częstotliwości) ze zwiększeniem rozmiaru tak zapisywanego dźwięku.
W dalszej części sygnał poddawany jest kwantyzacji. Jak wyżej wspomniałem, amplituda sygnału zapisywana jest skończoną liczbą bitów, dlatego przetwarzając wartość analogową (która składa się z nieskończenie wielu punktów - np. sinusoida) na cyfrową jesteśmy zawsze narażeni na utratę części informacji. W bardzo jasny sposób obrazuje to poniższa ilustracja:
Sygnał analogowy został tutaj poddany kwantyzacji. W związku ze skończoną liczbą możliwych do zarejestrowania wartości amplitudy, ograniczono zakres do poziomów reprezentowanych przez linie przerywane. Skutkiem tego jest konieczność przyporządkowania określonej wartości do najbliższego jej poziomu reprezentacji. Następnie każdemu poziomowi przypisuje się określoną wartość w procesie kodowania.
Budowa karty dźwiękowej
1. Wejścia, wyjścia “podstawowe”
[opisy są zrobione do rysunku przeciętnej karty dźwiękowej]
* Mic, Microphone, Mic in (wejście mikrofonowe) umożliwia podłączenie mikrofonu zewnętrznego. Wejście to najczęściej jest koloru różowego. Częste problemy z obsługą mikrofonu wynikają przeważnie z niskiej jakości samego przetwornika lub złych ustawień głośności i wzmocnienia sygnału (jeśli karta posiada taką funkcję). Wejście to jest typu mono.
* Line in (wejście liniowe) służy do podłączania źródła sygnału stereo z urządzeń typu wieża audio, odtwarzacz CD, magnetowid, telewizor. Zazwyczaj łączymy je z wyjściem line out urządzenia, choć niektóre posiadają też wyjścia uniwersalne. Ważne jest zachowanie odpowiedniego poziomu amplitudy sygnału - około 0,7V jest wartością najczęściej spotykaną. Zazwyczaj wejście to jest koloru niebieskiego, ale nie jest to regułą.
* Line Out, speakers (wyjście liniowe) do tego złącza możemy podłączyć głośniki stereo (niektóre starsze karty posiadały wbudowane wzmacniacze głośnikowe), słuchawki lub wzmacniacz do wysterowania kolumn o wyższej mocy. Złącze występuje w kolorze zielonym.
* Rear Line Out (wyjście liniowe głośników tylnych) spełnia identyczną funkcję jak poprzednie złącze, z tą różnica, że wykorzystywane jest przy obsłudze dźwięku przestrzennego do transmitowania dwóch niezależnych kanałów tylnych (system 4.1)
*Gameport/MIDI (port gier/port MIDI) umożliwia podłączenie dżojstika, pada lub innego manipulatora wykorzystywanego w grach, a także zarówno pobieranie jak i wysyłanie informacji do / z urządzeń zgodnych ze standardem MIDI (np. syntezator). Obecnie port ten nie jest tak eksponowany w komputerach ze zintegrowanymi układami dźwiękowymi, czasami konieczne jest zastosowanie tzw. śledzia, ponieważ złącze kątowe wychodzące na zewnątrz obudowy nie zostało umieszczone na płycie głównej.
Złącze portu gier/MIDI umieszczone na śledziu:
Jeśli nasza karta dźwiękowa nie posiada portu gier, a chcielibyśmy podłączyć do niej dżojstik z takim właśnie złączem, możemy zastosować specjalną przejściówkę game port USB widoczną na zdjęciu poniżej:
Jest to rozwiązanie wygodne, aczkolwiek dość kosztowne.
2. Inne złącza
Prócz wymienionych wyżej “podstawowych” złącz, wyższej jakości (i ceny) produkty wyposażone są w szereg dodatkowych gniazd rozszerzających możliwości karty dźwiękowej. Zminimalizowanie kosztów produkcji (pełna integracja) sprawiło, że nawet te najprostsze modele posiadają obecnie wyjścia cyfrowe lub optyczne, wcześniej spotykane tylko w bogatszych wersjach kart muzycznych montowanych osobno na złączu PCI.
* gniazda mini jack dźwięku przestrzennego w zależności od systemu: dla 5.1 jest to jedno gniazdo głośnika centralnego/subwoofera.
* cyfrowe wyjście DIN umożliwiające sterowanie analogowymi zestawami dźwięku przestrzennego
* spdif.jpgS/PDIF (ang. SONY/Philips Digital Interface Format) cyfrowe wejście i wyjście. Zazwyczaj łączy się je z urządzeniem zewnętrznym kablem RCA (popularny chinch)
* FireWire (IEEE 1394) -firewire_gniazdo.jpg uniwersalne łącze szeregowe umożliwiające transfer danych z bardzo dużą szybkością (nawet 800Mbps), wykorzystywane głównie do transmisji obrazu z kamer cyfrowych. W korzystaniu przypomina popularne USB, ale jest rzadziej spotykane ze względu na wysokie opłaty licencyjne naliczane producentom przez Apple, która go opracowała.
* USB - znane wszystkim, popularne złącze szeregowej, szybkiej transmisji danych, umożliwiające podłączenie do 128 urządzeń. Maksymalny transfer danych wynosi 12Mbps w wersji 1.1 oraz 480Mbps w 2.0
3. Złącza wewnętrzne (na laminacie)
Większość niezintegrowanych kart muzycznych posiada przynajmniej kilka z wymienionych poniżej złącz. Przeważnie występują one w postaci tzw. listew kołkowych lub podobnych:
Oto większość z nich:
* TAD - wykorzystywane jest do przetwarzania wiadomości głosowych przy współpracy modemu z funkcją automatycznej sekretarki
* CD_IN - umożliwia analogowe podłączenie napędu CD-ROM, przydatne podczas odsłuchiwania płyt CD-Audio. Pozwala karcie muzycznej przekazywać dźwięk do głośników lub słuchawek.
* AUX_IN - dodatkowe wejście uniwersalne. Można do niego podłączyć na przykład sygnał audio z karty telewizyjnej w komputerze.
* I2S_IN - wejście cyfrowego sygnału dźwiękowego z zewnętrznego urządzenia
* CD_SPDIF - umożliwia podłączenie napędu CD posiadającego optyczne, cyfrowe wyjście
Oprócz tych wejść, producenci montują jeszcze specjalne złączki do zewnętrznych paneli. Ma to miejsce głównie przy droższych modelach kart dźwiękowych.
Parametry kart dźwiękowych:
* Pasmo przenoszenia - jest to zakres przenoszonych częstotliwości, przy których amplituda sygnału nie spada poniżej 3dB (czyli o połowę). Standardowo podaje się 20Hz-20kHz i teoretycznie tyle powinno wystarczyć. Oczywiste jest, że większość kart posiada ten parametr dużo lepszy, co z pewnością wpływa na odbiór mimo, iż pasmo przenoszenia zestawu głośnikowego jest dużo węższe.
* Odstęp sygnału od szumu - tu sprawa jest prosta. Na pewno każdy z Was słyszy wyraźny szum w głośnikach w przypadku braku muzyki. Pomijając wzmacniacz głośnikowy (który wpływa na to znacznie) przy sprawnych przewodach i połączeniach, drugim winowajcą może być karta dźwiękowa. Stosunek sygnał/szum podaje się w dB (decybelach). Im jest on wyższy, tym lepiej. Nowoczesne karty muzyczne serii Sound Blaster mają ten stosunek na poziomie ponad 100dB, co jest wartością znakomitą.
* Zniekształcenia harmoniczne THD (Total Harmonic Distortion) - zwykle podaje się go w %. Jest to stosunek wartości skutecznej mocy wyższych harmonicznych (wielokrotności częstotliwości) do wartości skutecznej mocy składowej podstawowej. Ogólniej - im większe zniekształcenia, tym gorsza jakość dźwięku. W zdecydowanej większości kart zniekształcenia te są bardzo małe - sięgają nawet 0,002% (Hercules Gamesurround Fortissimo 4).
* Rozdzielczość próbkowania - liczba bitów, na której operuje przetwornik A/C w procesie próbkowania. Zazwyczaj jest to 16 bądź 24 bity.
Akcesoria dodatkowe
W tej sekcji chciałbym przedstawić nie tylko dodatkowe panele, ale także możliwie najbardziej szczegółowy zbiór przejściówek, kabli i złączek, które mogą okazać się przydatne podczas łączenia różnych urządzeń z kartą dźwiękową.’
1. Panele
Panele dołączane do kart muzycznych (szczególnie średniej i wyższej klasy) umożliwiają wygodną regulację głośności, balansu, barwy dźwięku; prawie zawsze zawierają określoną liczbę wejść oraz wyjść tego samego rodzaju, jakie znaleźć można z tyłu obudowy komputera.
Właściwie wyróżnić można dwa rodzaje paneli, ze względu na sposób ich umieszczenia. Jedne z nich montowane są w kieszeni 5,25″ jednostki centralnej, drugie zaś znajdują się na zewnątrz w estetycznej obudowie - tzw. moduły wejścia wyjścia.
Często do obu typów paneli dołączany jest pilot na podczerwień, dający pełną swobodę użytkownikowi na konfigurację parametrów dźwięku. Oto przykładowy zewnętrzny panel dołączany do karty muzycznej Sound Blaster AUDIGY 2 Platinum eX:
Gniazda interfejsu z przodu i z tyłu:
Właściwie jedynym nowym gniazdem jest AD_link, które nie służy do niczego innego jak połączenia modułu z kartą muzyczną. Reszta złącz jest znana i została już omówiona wyżej.
Pilot, prócz funkcji związanych z konfiguracją dźwięku może współpracować także z odtwarzaczem Windows Media Player (i innymi, w zależności od oprogramowania):
2. Kable, przejściówki, reduktory
W zależności rodzaju wyjść i wejść, źródła sygnału a także operacji, jaką chcemy wykonać może zaistnieć konieczność zastosowania odpowiedniego kabla-przejściówki. Poniżej przedstawiam część z nich oraz możliwe sposoby wykorzystania:
Najczęściej spotykana przejściówka mini jack stereo <-> 2x cinch (RCA). Umożliwia między innymi podłączenie wyjścia głośnikowego karty dźwiękowej z wejściem liniowym wieży stereo (aux) lub zestawu kina domowego, dzięki czemu możliwe jest słuchanie muzyki z głośników, nagrywanie (np. na kasetę magnetofonową, płytę) dźwięku z komputera. Można jej oczywiście użyć w drugą stronę - z wyjścia magnetofonu, wieży, odtwarzacza CD czy DVD przesłać sygnał do wejścia liniowego karty muzycznej (Line-In). Jest więc dość uniwersalna.
Drugim popularnym kablem jest jack-jack. Wykorzystywać go można dokładnie w tym samym celu co jack<->2xcinch, do nagrywania i odtwarzania, w przypadku braku wyjść(wejść) RCA, poprzez np. wyjście słuchawkowe discmana do wejścia liniowego karty muzycznej.
Bardzo przydatna rzecz, jeżeli chcemy słuchać muzyki przez słuchawki na większą odległość - przedłużacz jack stereo. Z jednej strony wtyk męski wpinamy do wyjścia słuchawkowego karty muzycznej, z drugiej podłączamy nasze słuchawki. Zazwyczaj nie pogarsza on jakości dźwięku. Lepiej jednak zawsze wydać te 20zł i mieć dobry, ekranowany przewód (nie taki jak na zdjęciu ). Widziałem sporo takich na Allegro.
Przejściówka jack<->2xRCA, podobna do pierwszej, z tym, że tutaj zamiast wtyków cinch mamy gniazda. Jest rzadziej używana, umożliwia podłączenie urządzenia, które wyposażone jest w męskie wtyki RCA. Jak można łatwo zauważyć, z tej oraz pierwszej przejściówki możemy zrobić kabel jack-jack.
Tutaj mamy typowy rozgałęźnik jack->2x jack. Jak można wywnioskować, przyda się nam, gdy chcemy podłączyć sobie słuchawki, nie rezygnując jednocześnie z odtwarzania dźwięku w głośnikach. Występuje również wersja na kablu, która stanowi również przedłużacz.
Klasyczna przejściówka z jack’a 3,5mm na gniazdo jack 6,3mm. Ja stosuję ją do podłączania gitary w celu jej strojenia. Istnieją różne konfiguracje takich redukcji, wykorzystujące zarówno gniazda jak i wtyki Jack 3,5mm, 6,3mm oraz 2,5mm, nie będę ich wszystkich pokazywać. Te ostatnie stosuje się zazwyczaj do podłączania słuchawek z odtwarzaczy MP3 bądź telefonów komórkowych do komputera lub odwrotnie - “normalnych” słuchawek (z wtykiem 3,5mm lub 6,3mm) do odtwarzacza MP3.
To ustrojstwo zwie się kablem Toslink i służy do łączenia ze sobą urządzeń, wykorzystujących cyfrowy, optyczny interfejs S/PDIF. Muszę przyznać, że nigdy z takiego nie korzystałem, choć mam sprzęt z tym złączem w domu. Jest to zdecydowanie najlepsza metoda połączeń między urządzeniami, całkowicie niepodatna na zakłócenia. Dodatkowym atutem jest brak plątaniny (tylko jeden przewód).Podsumowanie
Karty muzyczne mimo, iż spełniają pozornie prostą funkcje w komputerze, w rzeczywistości są układami bardzo skomplikowanymi, wymagającymi pewnej wiedzy w zakresie ich obsługi i eksploatacji. Wiem, że powyższy tekst nie zawiera wielu (pewnie istotnych) szczegółów, ale nie było moim celem pisanie książki na ten temat. Starałem się tylko wprowadzić i zachęcić do dalszego zgłębiania jakże interesującego tematu kart dźwiękowych. Jeśli kogoś to zainteresowało, zapraszam do odwiedzenia poniższych publikacji:
1. http://www.devhardware.co...dio-Hardware/1/
2. http://lbs.elektroda.net/historia_creative.htm
3. Mueller Scott “Rozbudowa i naprawa komputerów PC” wydanie XVI
Trochę tekst inaczej sformatowany, ale mam nadzieję, że czytelny. Czekam niecierpliwie na opinie.
spdif.jpgS/PDIF (ang. SONY/Philips Digital Interface Format)
spdif.jpg <-- nie powinien być obrazek tutaj jakiś ?
kurcze jeszcze widziałem coś takiego ale mi umkło
Podsumowując artykuł fajny nawet mi się miło czytało
W wersji "oryginalnej" jest jeszcze kilka obrazków, ale nie zamieszczałem tu wszystkich. To jest właśnie pozostałość po jednym
Slavo, ciekawe, przyznam... opublikujemy to, na dotychczasowym skrypcie?? czy czekamy na nowy??
Decyzja należy do administracji Zawsze można go później przenieść. Mam teraz kupę czasu, to z pewnością jeszcze nie jedną rzecz napiszę. Ważne, żeby nie było błędów i tekst był zrozumiały
Poczytałem to sobie i bardzo dobrze Ci to wyszło Slavo . Tekst jest zrozumiały, ogólnie "język" jaki użyłeś w nim jest odpowiedni. Nie jest on za "ciężki" ani nie sprawia wrażenia, że to tekst dla kompletnie początkujących. Więc nie ważne na jakim poziomie jest odbiorca, tekst i tak zostanie zrozumiany (no ja tak przynajmniej go odebrałem). Dlatego tekst nadaje się w sam raz. No i oczywiście czekamy na kolejne produkcje .
